Έστεκες εκεί περήφανο κι αγέρωχο από το 1866, σήμερα μια βροχερή μέρα του Γενάρη του 2015 σε αποχαιρετούμε.... Άκουγες
έβλεπες δεχόσουν τα συναισθήματα χαράς και πόνου των κατοίκων των
Τζουμέρκων, σήμερα κυκλοφορούμε με τον πόνο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά
μας, μας λείπεις γιατί σε αγαπούσαμε.Όταν περνάγαμε την καινούργια
γέφυρα θέλοντας και μη στρέφαμε το βλέμμα μας και σε αντικρίζαμε
εκεί στο βάθος να στέκεσαι περήφανο κι αγέρωχο.Μέσα στη αντάρα πρόβαλες σιωπηλό και απόμακρο από τα σύγχρονα, έμοιαζες με ζωγραφιά σπουδαίου ζωγράφου.Θύμιζες περασμένους καιρούς, ξεχασμένα βάσανα και πόθους των Τζουμερκιωτών.Σε θαυμάζαμε για τις τεχνικές...